Vrolijke kennismaking met vegan

Ben je op zoek naar een plantaardiger of gezonder bestaan? Vegadutchie kan je dan goed op weg helpen. Vegadutchie is het eerste kookboek van Jolijn Pelgrum dat voortkwam uit haar gelijknamige, populaire vegan foodblog. Jolijn wil mensen graag bewuster leren leven met het voeden van het lichaam. Dat doet ze door een heleboel recepten met ons te delen.
Wat hier en daar, jammer genoeg, mist is de achterliggende informatie. Waarom kiest ze deze combinaties van ingrediënten in een recept? Krijg je dan alle voedingsstoffen binnen of moet je nog ergens anders op letten?
Je krijgt wel een heleboel weetjes maar dan dus zonder de uitleg: minder pittig eten in de nazomer (waarom?) of vergeet niet koud af te douchen in de winter (waarom?).

Voor een eerste kennismaking of inspiratie met vegan koken is het wel een vrolijk en aantrekkelijk boek. Het is overzichtelijk, op de ene pagina een recept en op de andere pagina een zelfgemaakte foto. Zoals dat foodbloggers betaamt.
De ingrediënten zijn goed te verkrijgen wanneer er een natuurwinkel bij je in de buurt zit. Het is een keer flink inslaan en dan heb je de chiazaadjes, ahornsiroop, edelgistvlokken (deze was nieuw) en niet te vergeten de kokosolie in huis.
Het boek begint bij wat er in je keukenkastjes thuis hoort en vervolgt met de hoofdstukken ontbijt, smoothies & drankjes, lunch, avondeten en toetjes & snacks. Niet heel verrassend. Het laatste hoofdstukje, bodyrecepten, geeft een extraatje. Over hoe je je eigen lichaam ook verder kan voeden dan alleen met voedsel.

Uit het hoofdstuk avondeten komt het onderstaande recept, gierstsalade met aardbeien en nectarines.
Het is wel een koud recept, makkelijk om mee  te nemen  voor een picknick. Er staat dat je de gierst een beetje moet laten afkoelen, maar dan is het nog te plakkerig en zouden de aardbeien moes worden. Helemaal af laten koelen, lijkt verstandiger.
Mooi recept voor dit jaargetijde. De aardbeien zijn nu helemaal top.

Gierstsalade met aardbeien en nectarines
De aardse, romige smaak, de zachte structuur, de veelzijdigheid…In mijn huis heerdt nooit gierstschaarste! Op zondag maak ik vaak een grote pan vol en die gebruik ik dan de hele week door voor verschillende recepten. Misschien eet ik het wel het liefst zoals de Italianen past eten: met alleen een scheut goede olijfolie en wat zout. Maar in deze zomerse salade smaakt gierst ook erg fijn. Een koud glas witte wijn of water met citroen en munt passen er perfect bij.

Voor 2 personen
salade:
150 g gierst
olijfolie
½ courgette
2 nectarines
10 aardbeien
hand basilicum
hand munt
2 el geroosterde zonnebloempitten

dressing:
sap van 1 citroen
4 el olijfolie
1 tl ahornsiroop
2 el balsamicoazijn
½ tl zout
snuf peper

Kook de gierst volgens de aanwijzingen op de verpakking gaar. Haal de pan van het vuur, roer er een scheutje olijfolie doorheen en laat met de deksel erop nog 5 minuten nagaren. Laat de gierst daarna zonder deksel een beetje afkoelen.

Snijd de courgette in kleine blokjes. Ontpit de nectarines en snijd ze in plakjes en snijd ook de aardbeien in plakjes. Mix het fruit en de courgette door de gierst. Maak een dressing van citroensap, olie, ahornsiroop, balsamicoazijn en zout en peper en giet die eroverheen. Hak de kruiden fijn en doe die er ook bij. Schep het geheel door. Verdeel de salade over twee borden en garneer met zonnepitten.

Maak er een ontbijtje van:
Vergeet de dressing en laat de courgette weg. De rest van de bereiding is hetzelfde, alleen roer je er in plaats van olijfolie een beetje gesmolten kokosolie doorheen en voeg je aan het eind nog een scheutje ahornsiroop toe.

Er staat geen tijd voor de bereiding bij de recepten, maar dat is geen probleem. De tekst maakt wel duidelijk hoe lang je ermee bezig bent en het zijn over het algemeen allemaal recepten die je makkelijk op een doordeweekse avond kunt maken.

Wat fijn is om te lezen is dat Jolijn haar hart duidelijk op de goede plaats zit. Haar bedoelingen zijn zuiver en duidelijk. Het mooist komt dat naar voren bij haar omschrijving van quinoa: “Het is een complete proteïne dus een uitstekende keuze voor vegetariërs en vegans. Door de enorme vraag naar quinoa uit de Westerse wereld is de prijs geëxplodeerd en is dit pseudograan nauwelijks nog te betalen voor de mensen in Zuid-Amerika die het verbouwen. Iets om rekening mee te houden en het te zien als een exclusief product.” Top!